نشر اکاذیب
نشر اکاذیب به معنای اشاعه یا انتشار اخبار، اطلاعات و مطالب خلاف واقع است که با قصد آسیب زدن به دیگری یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی صورت می‌گیرد. این عمل زمانی جنبه مجرمانه پیدا می‌کند که فرد به طور عمدی و آگاهانه اکاذیبی را منتشر کند و به تبع آن حیثیت، اعتبار یا منافع اشخاص حقیقی یا حقوقی خدشه‌دار شود. جرم نشر اکاذیب در ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات، تعریف و برای آن مجازات تعیین شده است.
جهت دریافت مشاوره حقوقی آنلاین کلیک کنید جهت دریافت مشاوره حقوقی آنلاین کلیک کنید
مطابق با این ماده هر کس با قصد اضرار به غیر یا برهم زدن آرامش عمومی یا مسئولان رسمی به وسیله نامه، شکواییه، مراسلات، عرایض، گزارش، توضیح یا هر نوع اوراق چاپی یا خطی با امضا یا بدون امضا، اکاذیبی را اظهار کند یا با همان مقاصد اعمال خلاف حقیقت را به عنوان نقل قول به اشخاص حقیقی، حقوقی یا مقامات رسمی نسبت دهد، علاوه‌بر اعاده حیثیت به حبس از یک ماه تا یک سال یا شلاق تا ۷۴ ضربه، محکوم خواهد شد.
مثال برای نشر اکاذیب
نشر اکاذیب مصادیق متنوع و گسترده‌ای دارد. به طور کلی هرگونه خبر دروغ یا انتساب اعمال خلاف واقع به اشخاص چه به صورت مستقیم و چه به صورت تلویحی، می‌تواند در زمره این جرم قرار گیرد. نکته مهم آن است که محتوای انتساب داده شده، خواه الفاظ زشت و نامناسب باشد یا الفاظ عادی، چنان‌چه خلاف حقیقت باشد و با هدف زیان رساندن یا برهم زدن افکار عمومی منتشر شود، مشمول این جرم می‌شود.
نشر اکاذیب در بسترهای مختلفی انجام می‌گیرد؛ برای نمونه اگر روزنامه‌ای با هدف تخریب شخصیت یک مدیر دولتی بدون استناد به مدارک معتبر، گزارشی حاوی مطالب خلاف واقع منتشر کند از مصادیق بارز این جرم محسوب می‌شود.
همچنین در فضای مجازی، اگر فردی مطالب دروغی را علیه یک شخصیت حقوقی منتشر کند یا عملی را به دروغ به یک مقام رسمی نسبت دهد، این عمل نیز مشمول عنوان مجرمانه نشر اکاذیب قرار می‌گیرد.
انواع نشر اکاذیب
رفتار مجرمانه نشر اکاذیب ممکن است از طرق مختلفی تحقق پیدا کند. نکته قابل توجه این است که حتی در صورتی که اطلاعات خلاف واقع به صورت غیرعمدی منتشر شوند، باز هم امکان پیگیری قانونی وجود دارد؛ به ویژه اگر انتشار آن‌ها موجب ورود ضرر به دیگری یا تشویش اذهان عمومی شود. در ادامه انواع نشر اکاذیب را معرفی و تشریح می‌کنیم:
- نشر اکاذیب کتبی: انتشار اخبار و اطلاعات نادرست به صورت مکتوب در روزنامه‌ها، مجلات، کتاب‌ها یا حتی در قالب نوشته‌های منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی جرم است. این نوع از نشر اکاذیب به دلیل مستند بودن محتوا در دعاوی حقوقی و کیفری، قابل استناد خواهد بود.
- نشر اکاذیب زبانی: انتقال شفاهی اخبار و اطلاعات خلاف واقع از جمله شایعه‌پراکنی بین افراد جامعه و محافل کاری از رایج‌ترین اشکال این جرم محسوب می‌شود. اگر این رفتار به حیثیت یا منافع اشخاص لطمه وارد کند، قابل تعقیب کیفری است.
- نشر اکاذیب در فضای مجازی: با گسترش استفاده از اینترنت، بخش عمده‌ای از جرائم نشر اکاذیب در بستر شبکه‌های اجتماعی، وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های آنلاین رخ می‌دهد. انتشار پست‌ها، ویدئوها یا کامنت‌های حاوی مطالب خلاف واقع علیه اشخاص یا نهادها، مصداق این نوع از جرم است.
- نشر اکاذیب تجاری: این نوع از نشر اکاذیب به انتشار اطلاعات نادرست درباره کالاها، خدمات یا فعالیت‌های تجاری رقبا مربوط می‌شود. هدف از این اقدام ایجاد رقابت ناعادلانه در بازار و لطمه زدن به اعتبار اقتصادی رقبا است.
نشر اکاذیب شفاهی
نشر اکاذیب شفاهی از ملموس‌ترین اشکال ارتکاب این جرم در روابط روزمره و محیط‌های اجتماعی محسوب می‌شود. در این نوع از رفتار مجرمانه فرد با بیان مطالب خلاف واقع به صورت شفاهی، موجبات آسیب به اعتبار، حیثیت یا منافع اشخاص حقیقی یا حقوقی را فراهم می‌سازد. اثبات این جرم بدین شکل، نیازمند ارائه دلایل قوی از جمله شهادت شهود یا مستندات ضبط شده معتبر است؛ چراکه بی‌شک مرتکب انجام فعل مجرمانه را انکار می‌کند.
شرط تحقق جرم نشر اکاذیب
تحقق هر جرم در قانون مجازات اسلامی مستلزم وجود شرایط و ارکان مشخصی است و در صورت فقدان هر یک از این شرایط، عمل انجام شده نمی‌تواند مصداق جرم تلقی شود. جرم نشر اکاذیب نیز از این قاعده مستثنی نیست. در ادامه به بررسی شرایط لازم برای تحقق این جرم می‌پردازیم:
- عمل انتسابی باید خلاف واقعیت باشد: برای این‌که نشر اکاذیب جرم محسوب شود، اکاذیب انتسابی به وضوح باید خلاف واقع و حقیقت باشد. اگر گفته‌ها یا مطالب بیان شده حقیقت داشته باشند، حتی اگر باعث تشویش اذهان عمومی شوند، تحقق این جرم محرز نخواهد بود.
- مرتکب جرم باید سوءنیت داشته باشد: یکی از ارکان اصلی جرم نشر اکاذیب، سوءنیت فاعل است؛ یعنی فرد آگاهانه و با قصد گمراه ساختن دیگران، اطلاعات کذب را منتشر کند. در صورتی که فاعل بدون قصد سوء و ناآگاهانه عمل کند، شرط سوءنیت منتفی بوده و جرم تحقق نمی‌یابد.
- اکاذیب باید انتشار یابند: نشر اکاذیب به معنای اشاعه و انتشار دادن اطلاعات کذب است. اگر اطلاعات دروغ به دیگران منتقل نشود، جرم نشر اکاذیب تحقق نیافته است.
مصادیق جرم نشر اکاذیب
جرم نشر اکاذیب در نظام حقوقی مصادیق متعددی دارد که در بسترهای مختلف تحقق می‌یابد. شناسایی این موضوع برای تشخیص مصداقی وقوع جرم و اعمال ضمانت‌های اجرایی، الزامی است. در ادامه به نمونه‌هایی از مصادیق این جرم می‌پردازیم:
- انتشار خبرهای نادرست: یکی از مصادیق شایع این جرم، انتشار اخباری است که صحت ندارد و خلاف واقع منتشر می‌شود. این اخبار می‌تواند از طریق رسانه‌های مکتوب، صوتی یا تصویری به افکار عمومی منتقل شده و موجب گمراهی جامعه شود.
- انتشار داده‌ها و اطلاعات غیرواقعی: در صورتی که فرد یا گروهی اقدام به انتشار اطلاعاتی کنند که بی‌پایه بوده یا با تحریف حقیقت باشد، این اقدام در زمره مصادیق نشر اکاذیب قرار می‌گیرد.
- انتشار مطالب حاوی توهین و افترا: چنان‌چه شخصی در قالب مطالب خلاف واقع، نسبت به اشخاص حقیقی یا حقوقی عبارات موهن یا افتراآمیز منتشر کند، این اقدام می‌تواند تحت عنوان نشر اکاذیب قابل تعقیب باشد. تلفیق اکاذیب با توهین و افترا، آثار عمل مجرمانه را تشدید می‌کند.
- انتشار اخبار دروغین در فضای دیجیتال و شبکه‌های اجتماعی: هرگونه نشر مطالب غیرواقعی از طریق پیام رسان‌ها، شبکه‌های اجتماعی و سایر بسترهای دیجیتال، مشمول عنوان جرم نشر اکاذیب قرار می‌گیرد.
- انتشار مطالب خلاف واقع با قصد ایجاد تشویش اذهان عمومی: اگر شخصی آگاهانه با نشر اطلاعات دروغین در پی برهم زدن نظم عمومی باشد یا برای مردم تشویش و نگرانی ایجاد کند، این رفتار مصداق روشنی از جرم نشر اکاذیب محسوب می‌شود.
- نشر اطلاعات کذب به قصد ورود ضرر به اشخاص: اگر فردی با نیت اضرار به اشخاص حقیقی یا حقوقی اقدام به نشر اکاذیب کند، عمل وی مشمول این جرم می‌شود. این نوع نشر با انگیزه انتقام‌جویانه یا رقابت صورت می‌گیرد و هدف آن وارد کردن لطمه به اعتبار یا منافع دیگران است.
ارکان جرم نشر اکاذیب
هر جرم در نظام کیفری نیازمند تحقق مجموعه‌ای از عناصر حقوقی است که به آن ارکان جرم گفته می‌شود. این ارکان همواره در ۳ بخش عنصر قانونی، عنصر مادی و عنصر معنوی دسته‌بندی می‌شوند. برای جرم نشر اکاذیب هم با احراز هر ۳ عنصر است که می‌توان ارتکاب جرم را محرز دانست. در ادامه این ارکان را به تفکیک بررسی می‌کنیم:
- عنصر قانونی: مبنای قانونی جرم نشر اکاذیب در ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات بیان شده است. مطابق با این ماده هر کس به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی، اکاذیبی را اظهار کند یا اعمال خلاف واقع را به اشخاص یا مسئولان رسمی نسبت دهد، مرتکب این جرم شده و به مجازات حبس از ۲ ماه تا ۲ سال یا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد. این ماده به صراحت، رفتار مجرمانه و هدف آن را مشخص کرده است.
- عنصر مادی: عنصر مادی این جرم در واقع به رفتار خارجی و ملموس مرتکب اشاره دارد که در اینجا رفتار، شرط تحقق جرم محسوب می‌شود. اظهار اکاذیب به معنای فاش یا علنی کردن مطالب دروغین، عنصر مادی این جرم است. این اظهار می‌تواند از طرق گوناگون از جمله انتشار در رسانه‌ها، در دسترس عموم قرار دادن مطالب کذب، نگارش شکایات یا گزارش‌های خلاف واقع یا نسبت دادن امور نادرست به اشخاص یا مقامات رسمی محقق شود. ظاهر شدن و علنی بودن اکاذیب برای تحقق این جرم، ضروری است.
- عنصر معنوی: عنصر معنوی این جرم ناظر به قصد و نیت مرتکب است. برای آن‌که نشر اکاذیب جرم محسوب شود، مرتکب باید آگاهانه و عامدانه اقدام به اظهار مطالب دروغ کند و نیت اضرار به دیگران یا تشویش اذهان عمومی را در سر داشته باشد. در اینجا صرف خطا یا اشتباه کفایت نمی‌کند، بلکه رفتار باید ناشی از اراده و با هدف آسیب رساندن یا خدشه به نظم عمومی یا حیثیت افراد صورت گیرد.
مجازات نشر اکاذیب در قانون جدید
مجازات جرم نشر اکاذیب در ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی تصریح شده است. به موجب این ماده با احراز جرم نشر اکاذیب و شرایط آن، مرتکب به مجازات حبس از ۲ ماه تا ۲ سال یا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌شود.
در این ماده قانون‌گذار به روشنی نوع رفتار مجرمانه و انگیزه مرتکب را بیان و برای آن ضمانت اجرایی مشخصی، تعیین کرده است. تحقق این مجازات منوط به اثبات عناصر سه‌گانه جرم در مرجع قضایی صالح است.
با این حال در راستای سیاست‌های جدید کیفری و با تصویب قانون کاهش حبس تعزیری، مجازات جرم نشر اکاذیب نیز تعدیل شده است. مطابق با قانون جدید، مجازات حبس این جرم به ۳ ماه تا یک سال و نیم حبس یا تا ۷۴ ضربه شلاق تغییر کرده و به این ترتیب حداقل حبس به ۳ ماه و حداکثر آن به یک سال و نیم، تقلیل یافته است.
شکایت نشر اکاذیب
طرح شکایت نشر اکاذیب نیز مانند سایر دعاوی کیفری نیازمند رعایت تشریفات قانونی و طی کردن مراحل مشخص در فرایند دادرسی است. در این بخش مراحل پیگیری شکایت نشر اکاذیب را توضیح می‌دهیم:
- جمع‌آوری مدارک: ابتدا شاکی باید تمامی مدارک و مستندات مرتبط بر نشر اکاذیب را جمع‌آوری کند. این مدارک می‌توانند شامل پیام‌ها، مکاتبات، اسناد چاپی، صوتی، تصویری یا محتوای منتشر شده در فضای مجازی باشند. صحت و اصالت این مستندات اهمیت دارد و باید به نحوی ارائه شود که ارتباط آن‌ها با اتهام انتسابی قابل احراز باشد.
- تنظیم شکواییه: پس از تکمیل مستندات، شاکی باید شکواییه‌ای رسمی و مستدل تنظیم کند. در این شکواییه باید به وضوح به رفتار مجرمانه نشر اکاذیب اشاره شده و مواد قانونی مرتبط، نظیر ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی مورد استناد قرار گیرد.
- ثبت در دفاتر خدمات الکترونیک قضایی: شکواییه تنظیم شده باید در یکی از دفاتر خدمات الکترونیکی قضایی ثبت و به مراجع ذی‌صلاح ارسال شود. پس از ثبت، کد رهگیری به شاکی ارائه می‌شود که از طریق آن می‌تواند وضعیت پرونده را پیگیری کند.
- ارجاع به مرجع صالح: پرونده نشر اکاذیب پس از ثبت به مرجع صالح ارجاع داده می‌شود. در اغلب موارد، این مرجع دادسرای عمومی و انقلاب محل وقوع جرم است. چنان‌چه نشر اکاذیب در بستر فضای مجازی صورت گرفته باشد، مرجع صالح رسیدگی دادسرای ویژه جرائم رایانه‌ای است.
- رسیدگی در جلسات دادگاه: پس از تکمیل تحقیقات مقدماتی و صدور کیفرخواست، پرونده به دادگاه کیفری صالح ارسال می‌شود. قاضی رسیدگی کننده بر اساس محتویات پرونده، اظهارات طرفین و ادله ارائه شده، نسبت به احراز یا رد وقوع جرم نشر اکاذیب تصمیم‌گیری می‌کند.
- صدور حکم: در نهایت بعد از پایان جلسات رسیدگی، دادگاه رای خود را صادر می‌کند. در صورت احراز وقوع جرم نشر اکاذیب، مجازات مقرر شده برای مرتکب اعمال می‌شود و در صورت عدم احراز جرم، دادگاه رای بر برائت متهم می‌دهد. رای صادره قابل اعتراض در دادگاه تجدید نظر است.
آیا نشر اکاذیب نیاز به شاکی خصوصی دارد؟
جرم نشر اکاذیب از جمله جرائم قابل تعقیب با شکایت شاکی خصوصی است. مطابق با مقررات ناظر بر این جرم، آغاز فرایند تعقیب کیفری به طرح شکایت از سوی شاکی خصوصی نیاز دارد. از سوی دیگر در صورتی که شاکی در روند رسیدگی گذشت خود را اعلام کند، دادگاه می‌تواند در تعیین میزان مجازات مرتکب، تخفیف اعمال کرده یا در صورت احراز شرایط مقرر رای به توقف تعقیب کیفری دهد.
نشر اکاذیب در صلاحیت کدام دادگاه است؟
پیگیری جرم نشر اکاذیب در صلاحیت دادسرای عمومی و انقلاب محل وقوع جرم است. در مواردی که نشر اکاذیب از طریق بسترهای رایانه‌ای یا در فضای مجازی صورت گیرد، صلاحیت ابتدایی با دادسرای ویژه جرائم رایانه‌ای در تهران است. همچنین در شهرستان‌هایی که دادسرای ویژه جرائم رایانه‌ای دارند، شکایت مربوط به نشر اکاذیب رایانه‌ای می‌تواند در همان حوزه قضایی مطرح شود. در سایر حوزه‌ها که چنین دادسرایی تاسیس نشده، طرح شکایت از طریق دادسرای عمومی و انقلاب محل انجام می‌گیرد.
نمونه شکایت نشر اکاذیب
برای دانلود، اینجا کلیک کنید.
دفاع از اتهام نشر اکاذیب
تنظیم لایحه دفاعی در برابر اتهام نشر اکاذیب نیازمند دقت، رعایت اصول حقوقی و تسلط بر ابعاد مختلف موضوع است. دفاع موثر باید منطبق بر قوانین و مبتنی بر استدلال‌های حقوقی باشد.
در این مسیر، بهره‌مندی از مشاوره و همراهی وکیل متخصص در دعاوی نشر اکاذیب می‌تواند نقش مهمی در تدوین دفاعیه‌ای قوی و تاثیرگذار داشته باشد. مواردی که در دفاعیه باید به آن‌ها توجه شود، عبارت‌اند از:
- توضیح جرم نشر اکاذیب: در دفاع از اتهام نشر اکاذیب باید به این نکته توجه شود که عنصر اصلی این جرم، انتشار مطالبی خلاف حقیقت است. به عبارت دیگر در لایحه دفاعی باید مشخص شود که آیا مطالب منتشر شده دروغ بوده یا خیر و این موضوع با سند و مدرک مورد ارزیابی قرار گیرد.
- ادعای عدم سوءنیت: یکی از دفاع‌های موثر در این گونه دعاوی، اثبات عدم سوءنیت متهم است. چنان‌چه او بتواند نشان دهد هنگام انتشار مطالب، قصد آسیب رساندن به شخص خاصی را نداشته و هدف دیگری را دنبال می‌کرده، این امر می‌تواند تاثیر مهمی در نتیجه دعوا داشته باشد.
- مستندات و شواهد واقعی بودن مطالب: ارائه مدارکی که صحت مطالب منتشر شده را تایید کند، یکی از مهم‌ترین راه‌کارهای دفاعی است. این مدارک می‌تواند شامل اسناد رسمی، گزارش‌های معتبر یا شهادت شهود باشد. وجود چنین شواهدی در پرونده، ادعای کذب بودن مطالب را زیر سوال می‌برد و به نفع متهم است.
- بررسی عناصر جرم: در دفاعیه باید بررسی شود که آیا عناصر قانونی جرم محقق شده است یا خیر؛ نبود یکی از این عناصر، می‌تواند اساس اتهام را مخدوش کند.
- استناد به اصول قانون اساسی: در مواردی که مطالب منتشر شده جنبه انتقادی یا عمومی داشته و در راستای منافع عمومی مطرح شده باشد، می‌توان به اصول قانون اساسی در خصوص آزادی بیان و حق اظهار نظر استناد کرد. در چنین مواردی باید در دفاعیه تاکید شود که هدف از انتشار، اظهار نظر بوده است.
تفاوت نشر اکاذیب با افترا
نشر اکاذیب و افترا از منظر تعریف حقوقی، ارکان تحقق و نوع رفتار مجرمانه تفاوت‌های مشخصی دارند. نشر اکاذیب زمانی محقق می‌شود که فرد اقدام به انتشار اخبار یا مطالب خلاف واقع می‌کند به نحوی که به اعتبار دیگری، ضرر یا آسیب می‌رساند. در این جرم، الزامی به نسبت دادن عمل مجرمانه خاص وجود ندارد و صرف انتشار اطلاعات نادرست با هدف آسیب‌رسانی، عنصر مادی آن را شکل می‌دهد.
در مقابل در جرم افترا، فرد یک جرم مشخص را به دیگری منتسب می‌کند؛ در حالی که چنین جرمی در واقعیت رخ نداده است. هدف مرتکب افترا، اتهام‌زنی نادرست است به گونه‌ای که حیثیت و اعتبار شخص خدشه‌دار شود. در افترا، عنصر معنوی جرم مبتنی بر قصد اتهام‌زنی و بی‌اعتبار کردن است و نه فقط ایجاد تشویش عمومی. بنابراین افترا در ماهیت و هدف با نشر اکاذیب، تفاوت ماهوی دارد.
از حیث مجازات نیز این ۲ جرم با هم تفاوت‌هایی دارند. نشر اکاذیب مطابق با ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی، مشمول حبس از یک ماه تا یک سال یا شلاق تا ۷۴ ضربه است. در حالی که افترا مطابق با ماده ۶۹۹ همین قانون با حبس از ۳ ماه تا یک سال و ۶ ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق مجازات می‌شود.
آیا نشر اکاذیب قابل گذشت است؟
جرم نشر اکاذیب از جمله جرائم قابل گذشت به حساب می‌آید؛ به این معنا که تعقیب کیفری و ادامه رسیدگی به آن، منوط به شکایت شاکی خصوصی بوده و در صورت اعلام گذشت از سوی وی، مرجع قضایی مکلف به صدور قرار موقوفی تعقیب یا اجرای تخفیف در مجازات است. همچنین دادگاه در صورت احراز شرایط قانونی و اعلام گذشت شاکی می‌تواند در تعیین کیفیت و میزان مجازات مرتکب، تخفیف قائل شود یا در موارد خاص از تعقیب کیفری صرف نظر کند.
نشر اکاذیب درجه چند است؟
در تعیین درجه جرم نشر اکاذیب ملاک اصلی، میزان مجازات در قانون و حبس مقرر برای آن است. مطابق با ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی، حداکثر مجازات حبس برای این عمل یک و نیم سال تعیین شده است.
بر این اساس، جرائمی که دارای مجازات حبس از ۶ ماه تا ۲ سال هستند در درجه ۶ قرار می‌گیرند. بنابراین نشر اکاذیب نیز با در نظر گرفتن سقف مجازات آن در زمره جرائم درجه ۶ محسوب می‌شود. در صورت نیاز می توانید از وکلای دادپایا در شهرهای مختلف مانند وکیل کیفری مشهد یا وکیل کیفری زاهدان هم استفاده کنید.
نشر اکاذیب جرم مطلق است یا مقید؟
نشر اکاذیب در زمره جرائم مطلق قرار می‌گیرد؛ یعنی تحقق رکن مادی این جرم فقط با ارتکاب فعل مجرمانه محقق می‌شود و نیازمند وقوع نتیجه خاصی، نظیر اثبات ضرر مادی یا معنوی به شاکی نیست.
به عبارت دیگر قانون‌گذار برای تحقق این عنوان مجرمانه، صرف انتشار مطالب کذب و خلاف واقع را کافی دانسته و تحقق یا عدم تحقق ضرر برای دیگری، شرط لازم به شمار نمی‌آید. از این‌رو نشر اکاذیب خلاف جرائم مقید که نیاز به تحقق نتیجه مجرمانه دارند، جرمی مطلق محسوب می‌شود و در فرایند دادرسی نیز نیازی به ارائه دلایل مبنی بر ورود ضرر به شاکی وجود ندارد.
نکات حقوقی مهم نشر اکاذیب
جرم نشر اکاذیب از جمله جراٸم حساس در حقوق کیفری است که می‌تواند آثار مخربی بر حیثیت و آبروی اشخاص وارد کند. به همین دلیل در این بخش نکات مهم درباره جرم نشر اکاذیب را با شما مرور می‌کنیم:
- این جرم بدون نیاز به اثبات ورود ضرر مادی یا معنوی، فقط با ارتکاب عمل مجرمانه تحقق می‌یابد.
- اگر صحت مطالب منشر شده قابل اثبات باشد، امکان انتساب جرم نشر اکاذیب وجود ندارد.
- شکایت در جرم نشر اکاذیب به شکل خصوصی قابل طرح است و گذشت شاکی، منجر به تخفیف یا سقوط تعقیب می‌شود.
- سوءنیت متهم در این جرم در تعیین مجازات و شدت برخورد قضایی تاثیر دارد.
- انتشار اکاذیب درباره مقامات دولتی و نهادهای وابسته به دولت، مشمول مقررات خاص در قوانین کیفری است که می‌تواند مجازات‌های شدیدتری داشته باشد.
- رایانه و فضای مجازی بستری برای نشر اکاذیب شده که قانون‌گذار با تصویب قوانین خاص به مقابله با آن پرداخته است.
حضور وکیل متخصص در جرائم مرتبط با نشر اکاذیب امکان تنظیم لایحه دفاعی منسجم و ارائه مستندات کافی را برای شما فراهم می‌کند. همچنین وکلای حرفه‌ای در جریان رسیدگی قضایی، حمایت حقوقی لازم را به موکل ارائه می‌دهند و از تضییع حقوق او جلوگیری می‌کنند. از این‌رو مشاوره و همراهی وکیل مجرب برای افراد درگیر با این موضوع، ضرورتی انکارناپذیر دارد.
با توجه به آن‌چه گفته شد، جرم نشر اکاذیب یکی از جرائم تاثیرگذار بر حقوق افراد شناخته می‌شود که اهمیت خاصی در نظام کیفری دارد. ما در این صفحه سعی کردیم به طور کامل به تشریح این جرم، شرایط تحقق آن و انواع و مصادیقی که دارد، بپردازیم. همچنین از ارکان سه‌گانه این جرم، مجازات‌ها در قانون جدید و نحوه شکایت آن اطلاعاتی را در اختیار شما قرار دادیم. در ادامه هم ضمن معرفی مرجع صالح رسیدگی کننده، نحوه دفاع از این اتهام، تفاوت آن با افترا و مباحثی مانند گذشت شاکی خصوصی را بررسی کردیم و مهم‌ترین نکات حقوقی پیرامون این مبحث را با شما به اشتراک گذاشتیم. امیدواریم که این مطالب موثر واقع شود.
